Hoe opdringerig ben jij?

Soms zie je een potentiële klant van ver. Je ziet hem en nog voor hij íéts heeft gezegd weet jij al genoeg. Jij kunt hem een stapje verder helpen. En dus stap je op hem af en vertelt het hem. Toch? Mocht hij nog niet direct de link zien dan geef je eventueel je visitekaartje en hoop je dat hij morgen even naar je op zoek gaat. Maar wat nu als je morgen niets van hem hoort? Wat doe je dan?

Het overkwam mij, als potentiële klant. Ik woonde een event bij waarbij we discussieerden wat de rol van de boekhouder van de toekomst was. Dat bracht een open sfeer en dito gesprek en dus heb ik ook wel wat zaken aangegeven die volgens mij beter kunnen bij mijn administratie. Een tafelgenoot had zelf een accountantsbureau en was ervan overtuigd dat hij die fouten niet zou maken. Dat hij het beter kon. Dit liet hij dan ook ongenuanceerd weten tijdens het gesprek.

Normaal ben ik van de softere aanpak. Tijdens een brainstormsessie direct overgaan op een acquisitiegesprek, daar houd ik niet zo van en ik hield de boot dus tijdens het gesprek nog even af, maar heb aan het einde van het gesprek wel even zijn visitekaartje meegenomen. Je weet maar nooit. Ik moest tenslotte even in gesprek met mijn huidige kantoor en als die de verandering niet zou zien zitten kan het geen kwaad om een kaartje met een goede reserve achter de hand te hebben. Mijn eigen kaartje heb ik bewust niet gegeven want vooralsnog zag ik het echt puur als mogelijke reserve.

Ik nam zijn visitekaartje aan omdat ik graag even een reserve achter de hand wilde hebben.

Echter nog voor ik dat gesprek met mijn huidige dienstverlener kon beginnen, had ik onze acquisiteur alweer aan de telefoon. De volgende ochtend nog voor 9 uur belde hij me al op.  Voor mij is dat iets te pro-actief maar ik begrijp het wel als mensen vinden dat er wat te zeggen is voor enthousiasme. Ik heb dus even de tijd genomen om aan te geven dat ik eerst eens rustig met mijn huidige dienstverlener in gesprek ga en nog niet bezig was met overstappen. Dat ik dus nog geen interesse had.

‘Ongevraagd lidgemaakt van zijn nieuwsbrief’
Vervolgens krijg ik de dag erop een e-mail met de nieuwsbrief van het bedrijf.  Ik heb dus zelf geen kaartje gegeven maar blijkbaar heeft de accountant de vrijheid genomen mijn site te bezoeken, e-mail te vinden en die aan te melden op een nieuwsbrief. Persoonlijk vind ik dat te ver gaan. Het is voor mij een reden geweest om niet langer met dit bureau in gesprek te willen blijven. Als internetbedrijf en uitgever van sites en nieuwsbrieven is een ongevraagde nieuwsbrief-aanmelding een no-go. Wij werken zo duidelijk op basis van een pull-strategie en zijn zo voorzichtig met ongevraagde e-mail en commerciële boodschappen dat een bedrijf dat ons ongevraagd aanmeldt op haar nieuwsbrief niet past bij onze organisatie.

Achteraf bedacht ik me wel dat alle nieuwe marketingtechnieken van zoekmachine-optimalisatie, social media-marketing en branding-technieken als banners of sponsoring wel erg gericht op pull-marketing zijn. Hoe erg is het dan als een bedrijf wat actiever is met een nieuwsbrief of telefoontje? Het is nog niets bij de verhalen van verkopers die langs de deuren gaan. De letterlijke ‘voet tussen de deur’-verkopers. Of die types met telefoontjes waarbij je echt niet van de verkoper afkomt en waar dus letterlijk wetgeving aan te pas moest komen om van de acquisitie-praktijken af te komen. Pro-actief verkopen hoort er wel een beetje bij. Maar wanneer wordt pro-activiteit opdringerigheid? Hoever ga jij in jouw zoektocht naar een nieuwe klant en waar stel jij de grens?