Entrepreneur

Ik heb een bedrijf, compleet met btw- en kvk-nummer, dus ik ben een ondernemer, toch? Daar lijk ik me echter ernstig in te vergissen. Want niet alleen die harde feiten lijken aan bij de buitenwereld, vooral de wijze waarop je de onderneming runt. Dat moet vooral met veel poeha, die ik vooralsnog lijk te missen.

Een ondernemer schijnt 80 uur in de week te moeten werken. Een ondernemer leeft in eenzaamheid omdat niemand hem begrijpt. Voor een ondernemer is geen offer groot genoeg om zijn doelstellingen te bereiken. Natuurlijk is deze ras-ondernemer een vlotte babbelaar, is hij gekleed in een strak pak, rijdt hij in een zogenoemde ‘representatieve’ bolide en is hij bewapend met de nieuwste technologische snufjes om zijn tijd nog efficiënter in te delen. Maar voorál belangrijk is het feit dat ondernemen afzien is. Niks leuks aan, dat ondernemen.

Nee, dan snap ik wel dat ze mij niet serieus nemen. Het miezerige studentje dat het bizarre idee heeft opgevat dat het mogelijk is om ook parttime te ondernemen en dat dit ondernemen gepaard zou kunnen gaan met veel vrijheid en de mogelijkheid de tijd naar eigen blieven in te vullen. Het is natuurlijk al helemáál van de zotte dat ik hierbij ook nog plezier beleef aan hetgeen ik doe.

De blits in het Brits: entrepreneur

Na het beeld van ondernemer van me af te hebben kunnen schudden heb ik even getwijfeld wat ik dan wel zou kunnen zijn. Zelfstandige misschien, want dat impliceert ook dat ik me weinig aantrek van anderen. Of freelancer, waarin het Engelse woord vrij mooi verwerkt zit. Normaal gesproken vind ik het een armoede om er een andere taal bij te betrekken, maar op dit vlak biedt het Engels eigenlijk wel uitkomst. Het etiketje heeft natuurlijk totaal geen invloed op de inhoud van het potje, dus als je me geen ondernemer wil noemen mag je me ‘entrepreneur’ noemen: betekent hetzelfde, klinkt beter.

De entrepreneur schrikt niet van het wereldje van de gladde mannen in zo mogelijk nog gladder pak. Hij voelt niet de behoefte om zijn status te bewijzen met behulp van inhoudsloze marketingtermen en overbodig vakjargon. Voor de entrepreneur zijn er wel belangrijkere zaken om zich druk om te maken. Hij heeft een ambitie, een concreet doel voor ogen dat hij wil verwezenlijken. Dit doet hij niet om het geld dat hij ermee kan verdienen, of de status die het hem zal opleveren. Nee, hij doet het gewoon omdat hij het leuk vindt, omdat het zijn droom is.

Het mooie van eigen baas zijn: je kunt het zelf bepalen

Bij de opstart van mijn bedrijf heb ik er nog over getwijfeld om mijn dure colbertje weer uit de kast te trekken, toch die sneakers in te wisselen voor Van Bommels en me elke dag babyglad te scheren. Alles om mijn mede-ondernemers ervan te overtuigen dat ze mij toch eigenlijk wel extreem serieus dienen te nemen.

Maar dat is nou juist het mooie van eigen baas zijn. Er is geen baas die je moet imponeren, er zijn geen collega’s die je jouw status duidelijk hoeft te maken. De enige personen aan wie je iets te bewijzen hebt zijn jij, je gezin, je familie en je vrienden. Dat zijn uiteindelijk de mensen die er toe doen. En vraag jezelf eens af, met wie zullen zij blijer zijn, een bozige, serieuze ondernemer of een sprankelende entrepreneur?